چهار سال، کم نیست!

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام! ایام انتخابات مجلس نزدیک است. پس از ثبت نام بی سابقه ،‏تعجب برانگیز و مشکوک بیش از هفت هزار نامزد نمایندگی مجلس بر همگان واضح و مبرهن بود که همزمان با رشد بی سابقه ثبت نام نامزدها، رد صلاحیت ها نیز افزایش خواهد یافت ولی برخی از این نکته ساده چشم پوشی کردند تا به منافع حزبی و گروهی خود برسند؛ غافل از این که مردم بسیار باهوش تر و فهمیده تر هستند که به این فرافکنی ها و هیاهوها توجهی کنند.
باید به این افراد گفت که بر فرض که تائید صلاحیت شدید و بر فرض هم ( هر چند خیلی بعیده!) رای مردم را کسب کردید، می خواهید چه کنید؟!
هنوز خاطره ها و اذهان عمومی از روزه های سیاسی و تحصن های شما پاک نشده است. فراموش نکرده ایم که برای خوش خدمتی به اربابان غربی تان، کنترل مهمترین مرز هوایی سرزمین اسلامی را به صهیونیست ها سپردید،‏ مردم را از استفاده از انرژی هسته ای به بهانه داشتن نفت محروم می کردید( یاد توجیهات رضاخان در مخالفت با ملی شدن صنعت نفت به خیر!)
طرف صحبت اصلی ما با برخی بزرگان است ( البته مردم در انتخابات قبلی ریاست جمهوری نظرشان را به آن ها فهماندند ولی مثل این که آن ها نمی خواهند بپذیرند!).
این بزرگان که شروع به رایزنی و برگزاری جلساتی نموده اند ، سنگ برخی را به سینه می زنند که برای مردم معلوم الحال هستند و امتحان خود را پس داده اند. این رد صلاحیت شده ها ارزش آبروی این بزرگان ( حالا هر چقدر که تهش مونده!) را ندارند.

از این بزرگان تقاضا می کنیم بهتر است به حفظ انقلابی که برای زحمت کشیده اند(طبق ادعای خودشان) تلاش کنند نه برای حفظ آبروی احزابی که مورد توجه خاص پرزیدنت بوش هستند (البته پرزیدنت این علاقه را در نطق هایش مخفی نمی کند و این طرفی ها هم با سکوت خود از این شرایط استقبال می کنند.)

سوال اینجاست که آیا این بزرگان به سازوکارهای نظام اعتقاد دارند یا خیر( که حتما اعتقاد دارند چون یا خودشان در شکل گیری آن دست داشته اند یا این که دوره ای بر کرسی های آن پست ها تکیه زده اند)

حال که اعتقاد دارند و از طرفی هم می دانند قانون، قانون است و قانون باید اجرا شود،‏چه رایزنی و تلاشی مدّ نظر است؟! آیا می خواهند کاری فراتر از قانون انجام دهند یا بی قانونی کنند یا دیگران را به این کار مجبور کنند یا ... (که از این حالات به خدا پناه می بریم)

حال فرض کنید برخی با این فعالیت ها و تلاش ها تائید صلاحیت شوند و مورد اقبال مردم قرار نگیرند و رای نیاورند،‏ آن وقت این بزرگان، همین اندک آبروی خود را نیز از دست خواهند داد.

نکته آخر این که چهار سال زمان کمی نیست! شاید با برخی چشم پوشی های مقطعی برخی به مجلس راه یابند ولی آیا می دانید با این چشم پوشی ، چشم پوشی هایمان باید تا چهار سال ادامه یابد و البته هیچ راه دیگری نخواهیم داشت. بهتر است دوراندیش باشیم و هیاهوهای حزبی ترتیب اثری ندهند. ان شاالله

در این مطلب برای این که احترام خود را به آقایان رفسنجانی، کروبی و خاتمی نشان دهیم، ‏از این افراد با اسم ((بزرگان)) نام بردم ولی این ربطی به قبول داشتن عقایدشان ندارد
خوشحال می شیم نظرتون رو بدونیم ...  یاعلیالتماسدعا